SARAKINA

POSŁUJCHAJ Z GAZETĄ .

Macedońska melancholia

Sarakina to orientalne imię pięknej dziewczyny z Bałkanów, wioska w Grecji i nazwa zespołu z Białegostoku grającego muzykę o bułgarskich korzeniach. Również tytuł pierwszej płyty tegoż zespołu. Posłuchałam i oniemiałam. To bodaj najciekawsza i najbardziej odświeżająca płyta z pogranicza folku i jazzu, jaką słyszałam w ostatnich latach. Niby część utworów znałam z jednego z koncertów, niby wiem, co Sarakina potrafi, jednak na płycie - o nadzwyczaj starannej kompozycji - wszystko to zyskuje jeszcze ciekawszą jakość. Po męczącej już papce, co się polskim folkiem zwie: a la Brathanki & Golec uOrkiestra czy też na śmierć eksploatowanym Bregoviciu, autentyzm i talent Sarakiny działa jak kompres na skołataną głowę. Nie znaczy to bynajmniej, że muzyka Sarakiny jest lekka, łatwa i przyjemna. Nic bardziej mylnego. Utwory na płycie to kompozycje i aranżacje melodii i motywów muzycznych pochodzących z Bułgarii i Macedonii. Ale jak zagrane! Po pierwsze niezwykle profesjonalnie i w nietypowym metrum (np. 7/8, czy 8/8). Po drugie: wiele tu niespodzianek - jak w kalejdoskopie mieszają się tempa i nastroje, a nawet epoki: obok archaicznych zaśpiewów sąsiadują jazzowe, wirtuozersko zagrane wstawki, a klarnet "gada" z etnicznymi instrumentami (kaval czy gajda). Po trzecie: krążek bogaty jest w sensie stylistycznym: są suity, rozbudowane rapsodie, tańce, sakralne śpiewy bałkańskie, klezmerskie tańce, aranżacje rozbudowane tak, że już właściwie stanowią kompozycje. Po czwarte: piękny, jak sprzed wieków śpiew Weroniki Grozdew. Po piąte, mistrzowskie improwizacje klarnetu, kontrabasu i akordeonu...

Ta płyta urzeka nastrojowością: jest tu niepokojący, wibrujący rytm, jest powiew Orientu, jest wizja mistycznego obrzędu, jest przestrzeń. Bardzo piękna rzecz.

Monika Żmijewska

"SARAKINA. Grekow.Mlejnek.Mlejnek"
Studio Polskiego Radia -S-4, Warszawa 2001
Dzisiaj o godz. 18 w Ratuszu odbędzie się
promocja płyty Sarakiny

Gazeta Wyborcza
Białystok
9.01.2002