Kaval posiada 7 otworów z góry i jeden z dołu dla kciuka lewej ręki.
Najczęściej dolna część kavalu posiada jeszcze 3 lub 4 otwory, które pozostają zawsze otwarte.
Mają one funkcje rezonansowe i nazywane są „diabelskimi otworami”.
Kaval może byś jedno, dwu lub trzy-częściowy.
Legenda mówi o pasterzu, który tak pięknie grał na kavalu, że kiedy pasterz zasnął diabeł spróbował mu popsuć flet
i zrobił parę dziurek na końcu instrumentu. Okazały się jednak one jeszcze bardziej wzbogacać dźwięk kavalu.
Kaval zazwyczaj jest zbudowany z bardzo twardego drewna.
W Bułgarii często się używa drewna dereń (bul. drian, dryan).
Spotyka się instrumenty zrobione z innego drewna: grenadila, śliwy, gruszy, drewna różowego, itp.
Materiał decyduje w pewnym stopniu o barwie dźwięku instrumentu.
Oliwienie kawału, konserwacja instrumentu
Nie powinno się wysuszać instrumentu dlatego też zaleca się trzymanie go w np. w foliwym worku.
Po każdym graniu należy instrument wytrzeć wewnątrz za pomocą wycioru (np. szmatki na sznurku).
Co jakiś czas (np. raz w miesiącu) należy kaval nasmarować olejem (najlepiej oliwkowym lub słonecznikowych) i potrzymac go w tym stanie parę dni.
Nowy instrument zaleca się nasmarowanie olejem i potrzymanie parę tygodni w worku foliowym, aby instrument nasiąkł olejem.
Oliwienie instrumentu ma na celu zabezpieczanie drewna przed nasiąkaniem wodą i przed pęknieciem.
Oliwienie instrumentu powoduje, że instrument ciemnieje, konserwuje się, nasiąka oliwą, jak również powoduje lekką zmianą barwy brzmienia instrumentu.
